Gothics zoeken de confrontatie met de dood. Dit betekent echter niet dat ze levensmoe zijn of dat ze de dood bijzonder vereren. Ze zien eerder schoonheid in vergankelijkheid en sporen zichzelf aan om van het leven te genieten omdat elke dag hun laatste kan zijn. In de gothic scene zijn er geen stoelenkringen of paneldiscussies, geen meditaties of workshops die over de dood gaan. Muziek, motieven en teksten zijn er voor persoonlijke confrontatie en stille reflectie.
Memento Mori
Bedenk dat je moet sterven! Dit is de vertaling van de rijmende preek "Memento mori". We kennen de uitdrukking van rouwadvertenties of grafstenen. Ook andere rijmen zijn nauw verwant: "Media vita in morte sumus", betekent "Midden in het leven zijn we in de dood". "Mors certa hora incerta" betekent "De dood is zeker, het uur onzeker". Deze gezegden zijn populair in de zwarte scene, bijvoorbeeld in tatoeages of T-shirtopdrukken.
Vanitas
Vanitas motieven zijn ook populair in de gothic scene. Vanitas staat voor de vergankelijkheid van alles wat aards is en betekent zoiets als: Leegte, ijdelheid, leugen, waardeloosheid. Typische motieven zijn schedels, zandlopers of alles wat duidelijk maakt dat de mens geen macht heeft over het leven en onvermijdelijk moet vertrekken. Kennis, rijkdom, schoonheid, macht: met de dood valt alles uiteen. Een basisidee dat de gotiek graag in het achterhoofd houdt. In de ode "Vanitas! Vanitatum Vanitas!" van de dichter Andreas Gryphius uit 1643, kun je de betekenis herleiden.
Dans van de dood
Om middernacht komen de doden uit hun graven en dansen. Daarmee maken ze contact met de levenden en verspreiden ze de boodschap: "Wat jullie zijn, waren wij; wat wij zijn, zullen jullie worden!". De dans van de dood wordt al sinds de Middeleeuwen afgebeeld op schilderijen en muren. De afbeeldingen van de dansende skeletten zijn onderbouwd met verzen. In de zwarte scène is de dodendans vaak het eponiem voor feesten. Talloze liederen in de scène beschrijven hem ook, bijvoorbeeld het lied "Totentanz" van Corvus Corax.