Veel van de motieven en outfit ideeën van de zwarte scène komen vooral uit de duistere literatuur. Songteksten, bandnamen, mystiek klinkende bijnamen, afbeeldingen van sieraden en tattoo-motieven in de scene hebben ook hun oorsprong in boeken, gedichten of verhalen.
Grave-poëzie
In de Engelse pre-romantische periode was er een literaire trend waarin verhalen zich vooral afspeelden op kerkhoven, crypten of bij graven. In overeenstemming met de setting gingen de verhalen over dood en vergankelijkheid, eenzaamheid en melancholie. Sommige auteurs van dit genre zetten hun verhalen zelfs op papier op begraafplaatsen of in ossuariums.
De Graveyard Poets waren bijvoorbeeld Thomas Gray, Edward Young en Thomas Chatterton. De auteurs van de gotische romans werden ook geïnspireerd door kerkhofpoëzie.
Gotische literatuur
Donker, melancholiek, romantisch en griezelig: de gotische romans, die hun triomftocht begonnen vanaf de 18e eeuw, voornamelijk in Groot-Brittannië, zijn vandaag de dag nog steeds bepalend voor het beeld van de gotiek. Het begon allemaal met het "Kasteel van Otranto", dat Horace Walpone schreef. Bekende opvolgers waren Bram Stoker's Dracula of de novelle Carmilla van Sheridan LeFanu. H.P. Lovecraft werd ook beroemd om zijn griezelverhalen.
Horrorliteratuur
In de horrorliteratuur stonden sciencefiction, geweld en perversie centraal naast de enge component. Monsters, ondoden, demonen, duivelse bezetenheid, moord en marteling wisselden elkaar af. Het ging over waan en angst, irrationaliteit, fysieke pijn en vernietiging. Innerlijke hel, horror en terreur heersten in de verhalen. Een beroemd werk uit de vroege horrorliteratuur is Frankenstein.