Alle recensies van M Z.
Gepost op: 20 juli 2022
Bestelde maat: 43
Prima
Mooie schoenen! De streep onder aan de zijkant is mintgroen, dat is op de foto's niet goed te zien. Maar dat is mijn favoriete kleur toevallig. dus ze gaan niet terug :)
-
Kwaliteit
-
Ontwerp
-
Pasvorm
Gepost op: 7 november 2019
Fantastische nieuwe live plaat van Tyketto!
Toen de mooie ”Live from Milan 2017” CD/DVD uitkwam, met daarop het debuut album compleet gespeeld, had ik een wens dat dit ook zou gebeuren met mijn favoriete Tyketto plaat, ”Strength in Numbers”. En die wens kwam uit. De nummers zijn wat door elkaar gehusseld, maar deze opbouw werkt ook prima. Geen DVD bij ”Strength in Numbers Live”, maar dat mis ik niet. Wel heb ik nog een wens. Dat Tyketto weer naar Nederland komt. Met deze liveshow.
Gepost op: 13 november 2017
Zeer tevreden mee
Een degelijke mooie schoen voor een fijne prijs.
Gepost op: 12 november 2017
Zeer goed nieuw solo wapenfeit van Soto
Bij meester zanger Jeff Scott Soto kan het vele kanten opgaan! Met verschillende namen als SOTO, Jeff Scott Soto en wat velen niet weten, het funk/rock album officieel onder de naam JSS in 2008 als prachtige voorbeelden. En natuurlijk de vele bands en projecten waar de man aan mee deed/doet. De recente SOTO platen waren een knetterhard voorbeeld van wat hij kan qua metal. Maar ik hoor liever zijn melodieuze werk, en welaan met een nieuw solo album brengt hij dit werk opnieuw tot ons.
Retribution is n van zijn beste rockplaten. Gevarieerd en wat een vet mooi gitaarwerk. De zang van Soto is ook weer OK. Op zijn stem zit wat sleet maar het maakt mijn niets uit, het klinkt nog steeds fijn en hij heeft de juiste emotie om de songs goed tot zn recht te laten komen. En echte songs, die goed in het gehoor liggen zijn het. In de stijl van Talisman (let op het baswerk), Takara (gitaarwerk), Humanimal (op de wat snellere stukken). Zelfs een paar verrassende stukken, die het zoals gezegd gevarieerd maken, en het album heeft als totaal een mooi flow. Kunnen veel artiesten in deze muziekhoek van leren. Mijn hardrock album van 2017!
Gepost op: 12 november 2017
Zeer goed nieuw solo wapenfeit van Soto
Bij meester zanger Jeff Scott Soto kan het vele kanten opgaan! Met verschillende namen als SOTO, Jeff Scott Soto en wat velen niet weten, het funk/rock album officieel onder de naam JSS in 2008 als prachtige voorbeelden. En natuurlijk de vele bands en projecten waar de man aan mee deed/doet. De recente SOTO platen waren een knetterhard voorbeeld van wat hij kan qua metal. Maar ik hoor liever zijn melodieuze werk, en welaan met een nieuw solo album brengt hij dit werk opnieuw tot ons.
Retribution is n van zijn beste rockplaten. Gevarieerd en wat een vet mooi gitaarwerk. De zang van Soto is ook weer OK. Op zijn stem zit wat sleet maar het maakt mijn niets uit, het klinkt nog steeds fijn en hij heeft de juiste emotie om de songs goed tot zn recht te laten komen. En echte songs, die goed in het gehoor liggen zijn het. In de stijl van Talisman (let op het baswerk), Takara (gitaarwerk), Humanimal (op de wat snellere stukken). Zelfs een paar verrassende stukken, die het zoals gezegd gevarieerd maken, en het album heeft als totaal een mooi flow. Kunnen veel artiesten in deze muziekhoek van leren. Mijn hardrock album van 2017!
Gepost op: 8 november 2017
Zeer goed!
Prachtige weergave van n van de beste en leukste live bands die ik ken. Vette nummers, zeer energiek uitgevoerd. Eind november ga ik ze weer echt zien, maar dit is het beste alternatief: zeer goede DVD erbij ook.
Origineel idee om het debuutalbum live achterste voren te spelen! Bijgevolg is het ontbreken van andere sterke nummers die ze hebben, want die zijn op de andere albums zeker te vinden. Wel hierop een favoriet van mij Rescue Me en het prachtige nieuwe Reach (op de DVD vinden we ook nog Dig in Deep). Ik kijk reikhalzend uit naar de optreden in De Boerderij te Zoetermeer!
Gepost op: 11 november 2016
Tyketto wederom met een goed album!
Tyketto maakt niet vaak een album, maar als het gebeurt krijgen we iedere keer net iets anders en een nieuwe aanpak, terwijl toch altijd typisch Tyketto! Dit album heeft de diversiteit van "Strength in Numbers". Terwijl drummer Michael Clayton in een interview vertelde dat dit album consistenter is als de vorige "Dig in Deep", ben ik het daar maar deels mee eens. Het goede "Dig in Deep" vond ik nou juist als totaal een hoog peil hebben, daar waar "Reach" duidelijke uitschieters heeft. De opener "Reach" heeft bijvoorbeeld een wervelend stukje synthesizer aan het begin dat klinkt als geslepen melodieuze rock. Het nummer gaat al gauw verder met de stijl die Tyketto na het debuut zo mooi opzocht. Akoestische gitaar gecombineerd met stevig elektrisch en het eerder genoemde riedeltje komt een paar keer terug. Als opener een wat kabbelend stuk, maar wel heel goed. Of "Big Money", deze heeft dezelfde aanpak; jaren 90 en "Dig in Deep" Tyketto, maar met de titel "Big Money" gezongen in een echt ouderwets A.O.R. koortje! Dat hebben we een tijd niet gehoord bij Tyketto. het rusitgere "Circle of Wagons" vind ik een heerlijk nummer. Het heeft niet per se de instrumenten van countrymuziek, maar het heeft wel een beetje die feel als compositie. De toetsen met orkest achtig geluid dikt het nummer mooi aan. "Tearing Down the Sky" is mijn absolute favoriet van dit album! Hoe perfect kan een melodieus rocknummer zijn? Herhalingen op de juiste plek, opbouw etc. helemaal goed. Dit gaat het meest terug naar het Tyketto debuut waar zo vaak over gepraat wordt. Zeer catchy nummer. Ik had eerlijk gezegd wel meer in deze stijl willen hebben op dit album... "Remember My Name" is een spannend nummer met een Kingdom Come/Led Zeppelin achtige aanpak, zoiets komt de diversiteit mooi ten goede. "Scream", de tweede ballad op het album, mag mooi in het rijtje staan van "Standing Alone" en "Last of the Summerdays". Het heeft een iets wat melancholische tekst ook nog. Het eindigt met een prachtige dramatisch scream inderdaad! En het afluitende "The Run" is een echt klassieke Tyketto rocker, met een opbouw naar een vlotte rocker met swingend gitaarwerk verderop in het nummer. Het stuwende elektrische gitaarwerk klinkt zeer mooi gelaagd en warm. Met een zanger als Danny Vaughn is het materiaal uit duizenden herkenbaar. Het gitaarwerk door nieuwkomer Chris Green klinkt soms als vertrouwd maar op momenten ook wat anoniem. Het drumwerk van oudgediende Michael Clayton vind ik naar mijn smaak vrij hard in de mix staan. Naast deze kleine puntjes van kritiek kan ik zeggen dat dit album gewoon lekker is. Ik moest het vaker luisteren dat wel. Het kwartje kan niet altijd gelijk vallen blijkbaar. Maar dat deed "Strength in Numbers" ooit ook niet meteen bij mij, terwijl dat mijn absolute favoriet werd van Tyketto.
Gepost op: 1 november 2016
Fantastische release
Her opgenomen nummers in een nieuw jasje, met de kwaliteit en sfeer die alleen Fair Warning zo weet te brengen. Dit soort albums kunnen zeker goed zijn bewijst deze band! De nummers komen van de eerste drie platen, waarbij vooral het debuut in de kringen als klassieker gezien wordt. Dat titelloze debuut had nog niet het super eigen geluid dat de band daarna vond, mooi om deze nummers te horen in deze nieuwe uitvoeringen. Sommige vlotter gespeeld, of met een ander intro gestart. De tracks van het tweede prachtige "Rainmaker" album hadden een vrij spartaanse basic geluid van oorsprong. Hier zijn ze gedaan met de warmere productie die Fair Warning op de laatste platen ook had. Het akoestische "Rain Song" heeft zelfs een country achtige aanvulling hierop, goed gedaan. De derde plaat "Go!" was qua geluid nogal overstuurd. Goede reden om ook een paar stukken daarvan te gebruiken en het nu wel goed voor elkaar te hebben qua mix. "Pimp Your Past" is een leuke plaat geworden! Mooie collectie zo bij elkaar, voor de fan van goede melodieuze hardrock.
Gepost op: 29 april 2016
Zoals we gewend zijn maar ook een fris idee of twee
Op dit album wordt stevig gerockt. Echt metal zoals in de titel is het niet, maar het neigt toch behoorlijk richting hardrock op momenten.
Er zijn verwijzingen op te vinden naar de band Touch, waar bandlid Mark Mangold ook in zat. Zowel muzikaal in een paar gitaarlijnen maar ook in een paar teksten wordt hiermee gespeeld. Het drumgeluid staat vrij droog vooraan in de mix, zoals dat nu eigenlijk wel moet. Samen met het stevige gitaarwerk zorgt het voor een lekkere plaat.
Vele nieuwe albums in dit genre vind ik matig, maar hierop staan nummers die geweldig goed in het gehoor liggen, iets dat Mark Mangold als één van de weinige nog kan (of is het een kwestie van durft...?)
Maar...
Vies van experimenten is hij ook niet! Kijk de ballads zijn mooi en nogal standaard. Maar zet daartegenover de industrial klanken in "I’m the Nyte" of het bewust laten horen van de auto tune in "Lost in You". Classic rock bands die dit eerder deden zijn meestal vergruisd. Maar ik mag deze zet van Mark Mangold zeker.
Een leuke plaat!
Gepost op: 9 november 2015
Heerlijke melodieuze heavy metal plaat
Yes! Hier heb ik lang op gewacht, een nieuwe plaat met Corey Brown als zanger. Hij leent zijn stem ook aan zwaardere acts als In the Machine en daarvoor Section16. Maar ook voor de melodieuze Magnitude 9 en Psyco Drama albums. Hoewel deze band ook een keihard 2e album maakte in 1997 ("Bent"), die lekker is, maar waarbij zijn stem voor mij wel meer als welkom was voor het luisterbare aspect van het raggende geheel...
"From Ashes to Wings" gaat wat meer terug naar het melodieuze debuut van Psyco Drama. Maar ook een hint naar Magnitude 9 is te bespeuren. De huidige bassist zat ook bij dat clubje.
Tussen de vette gitaarmuren en de wat schelle solo's door, is er aardig wat gespeeld met orkestraal aandoende stukken. Dat maakt het lekker bombastisch. Daartegenover zijn er ook harde (eigentijdse) filmische noise geluiden her en der aanwezig. "Sometimes in order to move forward, one must take a step back", wordt toepasselijk gemeld in het openingsintro. Maar deze is ook wat anders als het debuut album. Logisch ook wel na al die jaren. Ik vind het wel net zo'n heerlijke melodieuze metal plaat geworden. Teksten zijn allemaal wat in de mineur stemming, dat past precies bij bepaalde dagen die iedereen wel es meemaakt denk ik. Vooral in de herfst.