Alle recensies van Jeffrey R.
Gepost op: 25 juli 2015
Ruiger werk
Dit plaatje lijkt wat ruiger dan zijn voorgangers, maar dat heeft deels denk ik ook met de productie te maken, die een helderder lijkt. Daarmee komt echter de stem van Russel Allen heel goed tot zijn recht.
Ook de bijna verplichte metal ballad komt weer voor op dit album, deze keer twee in de vorm van "Without You" and "Swan Song". De eerste is overigens beter.
Verder heeft dit album soms wat weg van Rhapsody, zeker in het intro en in het chorus van het nummer "Underworld" (check bij 2:35 maar eens)
Fans van het vorige album zullen ongetwijfeld weer kunnen genieten van dit werk.
Favoriete tracks: Nevermore en Underworld
Gepost op: 12 juli 2015
Mooie print, wel dun
Titel zegt het al. De print van dit shirt is echt prachtig. Maar zeker voor de prijs vind ik de zwaarte/kwaliteit van de stof nogal tegenvallen. Ik hoop niet dat hij na een aantal wasbeurten zijn vorm verliest.
Gepost op: 24 juni 2015
Wel Rhapsody, maar toch net niet
Vrijwel meteen nadat je deze plaat in je CD speler doet ga je, vermoedelijk zonder er echt bij na te denken, het rijtje af. Opbouwend intro met chorus: check! Start van het "tweede" nummer... flink wat gitaren en een tekeergaande bassdrum voor wat lekkere speedmetal: check! Heerlijke stem van Fabio: check! Jep, het is weer een echte Rhapsody plaat, wat inhoudt: in principe niks nieuws, maar wel heerlijk lekker!
Echter... zoals de fans wel weten, is onze vriend Luca Turilli (overigens in vriendschap) opgestapt uit de band om zijn muzikale horizon te verbreden. En dit is wel een gemis dat te merken is. Luca was van grote invloed op de nummers van Rhapsody of Fire en hoewel de band nog steeds zijn kenmerkende stijl heeft, mist het toch een stukje ziel. En dit uit zich (naar mijn mening) vooral in het gemis van de "barok"-achtige muziek elementen. Je weet wel, die kenmerkende, rustgevende intermezzo's met voornamelijk het welbekende fluitje. De verplichte ballad is overigens wel aanwezig en dit nummer, genaamd "Custode Di Pace" is er een om je vingers bij af te likken. Genieten! Wat betreft het gitaarwerk, vooral de solo's hebben toch net een ander tintje dan we gewend zijn. Het klinkt hier en daar zelfs een beetje naar het progressieve toe. Niet slecht, wel anders.
Ten slotte wil ik graag opmerken dat ik het idee heb dat het album in zijn algeheel wat "veilig" klinkt. Hiermee bedoel ik dat ik een beetje de rauwige sound en vocals van bijvoorbeeld het "Power of the Dragonflame" wel graag terug had gehoord. Maar dit is helaas niet het geval.
Samengevat is mijn mening over dit album een beetje een tweestrijd. Ja, de klassieke Rhapsody elementen zijn grotendeels weer aanwezig. Ja, het klinkt zeker lekker. Maar toch mist het door het vertrek van Luca net even dat overtuigende. En het rauwe randje... dat mis ik ook. Maar dat maakt dit album in geen enkele zin een miskoop! Laat dat duidelijk zijn!
Extra: het is onvermijdelijk dat een fan van de beide huidige Rhapsody's de twee albums met elkaar gaat vergelijken. En ALS ik zou moeten kiezen, vind ik het werk van Luca Turilli's Rhapsody net even wat beter. Het feit dat Luca niet meer "gelimiteerd" is aan de medieval sound van Rhapsody of Fire maakt zijn album voller, gewaagder en simpelweg epischer.
Favoriete track: Tears Of Pain
Gepost op: 24 juni 2015
Prima album, onhandige verpakking
Zeer verrassend album (of misschien ook niet) van Arcturus. Zanger vortex (Ex-Dimmu) laat hier een aantal leuke vocale dingen horen. Niet altijd even zuiver, maar wel erg vermakelijk! Het past goed bij de avantgarde sound van de band.
Het was wel wat handiger geweest als Large een duidelijkere foto van dit product had neergezet. Ik dacht dat het om een mediabook ging, maar het is een wat groter boekje (zwart, met zilveren opdruk, wel erg mooi) van ca. 18x18 cm. Past dus helaas niet in de CD kast.
Favoriete track: The Arcturian Sign
Gepost op: 23 juni 2015
Twee woorden: Verspilde Potentie
Ik las in een interview dat de leden van In Flames Siren Charms opzettelijk onder tijdsdruk hebben geproduceerd, om te zien of het iets positiefs iets zou toevoegen aan het album. Helaas heeft het naar mijn mening in precies het tegenovergestelde geresulteerd. Verdere interviews gaven mij het gevoel dat dit album gemaakt is "omdat het moest" en niet zozeer omdat de band dat zelf wilde.
Ik ben een fan van zowel de oudere als de nieuwe sound van In Flames. Sounds Of A Playground Fading vind ik met recht een geweldig album! Maar mijn mening is dat bij Siren Charms echt de nodige polish ontbreekt dat het vorige album wel had. Het voelt alsof een groot deel van de tracks zijn gerushed. Een aantal nummers eindigt nogal abrupt (Siren Charms, When The World Explodes) wat ik nogal jammer vind. Dit alles geeft me het gevoel dat alle tracks maar ongeveer de helft van hun potentie bereiken. Verder vind ik dat Anders Friden te veel gebruikt maakt van een pure clean voice in dit album, terwijl ik juist meer een groot fan ben van zijn emotionele screams waar de clean voice nog net doorheen komt.
Ik heb elk album van In Flames altijd met veel enthousiasme en een open mind benaderd. Maar als echte fan is dit is de eerste keer dat ik serieus teleurgesteld ben in het resultaat. Omdat ik weet dat er met meer inspanning veel meer in had gezeten. Kwaliteit en inzet zijn twee dingen die In Flames altijd hebben laten zien... tot nu.
Dat gezegd hebbende, wil ik duidelijk maken dat ik Siren Charms geen afschuwelijk album vind. Het heeft een aantal zeer mooie elementen. Maar zoals ik al zei, het bevat enorm veel verspilde potentie. En dat is jammer.
Favoriete track: Not really... maar als ik moest kiezen: Filtered Truth
Gepost op: 23 juni 2015
Nieuwe zanger, meer variatie
Als je de eerste twee albums van Barren Earth geluisterd hebt, is de nieuwe zanger zeer waarschijnlijk het eerste wat je opvalt aan dit derde album. Mij in ieder geval wel, en ik was zeer onder de indruk van zijn kwaliteiten. Misschien moet je er even aan wennen, want de vocale kwaliteiten van de zanger zijn hier een stuk duidelijker op de voorgrond neergezet, de muziek er prachtig omheen geproduceerd. De clean parts zijn gedurfder, met fijne uithalen en wat duale stukken, maar er is nog zeker plaats voor heerlijke grunts die ook goed uit de verf komen.
De muziek zelf is heel gevarieerd van rustige, opbouwende stukjes afgewisseld met ruigere delen, die met vlagen dicht bij black metal komen. Toch heeft het op zijn tijd ook zeker wat progressieve tintjes. Het klassieke orgeltje komt ook nog regelmatig terug, zij het wat terughoudend.
Ten slotte ben ik er van overtuigd dat dit album zeer zeker in de smaak zal vallen bij fans van Amorphis.
Favoriete track(s) (ik kon niet kiezen): Frozen Processions & The Vault
Gepost op: 23 juni 2015
Kings of melodeath
Het album waar ik al jaren naar op zoek was en altijd alleen maar op ebay te vinden was voor 40+ euro, is eindelijk hier te krijgen bij large! Voor een spotprijs, echt waar!
Dit in 2005 verschenen album van Mors Principium Est is een van de beste in zijn genre. Melodic Death Metal en zeker het naaste Gothenburg metal worden door velen vaak uitgemaakt voor een uitgemolken subgenre. Maar deze band bewijst dat daar absoluut niks van waar is.
Heerlijk ruige, machtig brute en prachtige melodische elementen complementeren elkaar. Growls, clean voice, female backing vocals, tempowisselingen, alles zit er in! Dit alles met een zeer consistente kwaliteit door het hele album, er is gewoon geen saai moment.
Fans van Dark Tranquillity en (het oudere werk van) In Flames zullen hier zeker aan hun trekken komen.
Favoriete track: Pure
Gepost op: 23 juni 2015
Black + Prog = win
Ik kan het eigenlijk niet veel beter verwoorden dan de meneer hieronder al gedaan heeft. Wie had gedacht dat black metal en progressief zo goed bij elkaar gebracht konden worden? Wat een prachtig album!
Favoriete track: Building With Fire
Gepost op: 13 september 2014
Geen bonus tracks
Deze review gaat puur over het product en de inhoud, niet over de muziek. Zie daarvoor de normale editie van het album op deze website.
Wat me als eerste opviel toen ik de doos in handen kreeg, was het feit dat het reliëf van de album art op de doos zelf nauwelijks te zien is. Op het plaatje hier ziet het er uit alsof het grijs of zilverachtig is, maar het is glimmend zwart op een mat zwarte doos. Alleen met de zon er vol op kun je het goed zien. Een beetje jammer, ze hadden het makkelijker wat mooier kunnen maken door bijvoorbeeld een zilverlaagje o.i.d.
Wat betreft de inhoud: Naast het album zelf (inderdaad precies de digipack versie zoals die hier ook los te koop is) zitten er elf witte 7" LP's in, elk aan een kant beschreven met een los nummer en de andere kant met de instrumentale versie daarvan. Elke LP zit apart verpakt in een zwarte kartonnen sleeve met simpelweg de naam van het nummer er op. De "schetsen" waar in de beschrijving naar verwezen wordt, heb ik niet kunnen vinden.
Je weet natuurlijk dat je voor dit soort geintjes standaard te veel betaalt, want eigenlijk is het qua inhoud de 50 euro niet waard. Maar goed, ik ben nu eenmaal een enorme fan van In Flames dus dat weet je en accepteer je gewoon.
Wat ik echter het meest teleurstellend vind aan dit pakket is het feit dat er geen ENKELE bonus track op staat. En dat terwijl er wel twee bonus tracks bestaan ("The Chase" en "Become The Sky"). Deze zijn echter blijkbaar alleen beschikbaar voor mensen in Scandinavië en iTunes gebruikers. Een zeer teleurstellende ontwikkeling waar echte fans, die nog loyaal genoeg zijn om nog een mooi fysiek exemplaar te bemachtigen, in principe gewoon keihard genaaid worden. Om die reden geef ik dit product twee sterren. Het is op z'n zachtst gezegd uitermate teleurstellend dat grote corporaties inmiddels pijnlijk duidelijk hun stempel hebben gedrukt op de band. In Flames had meer zijn best moeten doen om de echte fans tegemoet te komen, en gewoon die twee bonus track op deze editie moeten zetten.
Gepost op: 24 mei 2014
Niks nieuws, wel lekker!
Diegenen onder ons die echt iets vernieuwends in dit album verwachten, die moet ik helaas teleurstellen. Shadows of the Dying Sun is niets meer dan een continuering van het voorgaande werk. Maar persoonlijk vind ik dat bij deze band absoluut geen bezwaar. De nummers zijn van prima kwaliteit, met de heerlijk meeslepende gitaarriffs die ik inmiddels gewend ben van Insomnium. Wel vind ik het moeilijk om echt een favoriet nummer te kiezen, waar dat bij de vorige albums wat makkelijker bleek. Of dat positief of negatief is, daar ben ik zelf nog niet over uit.
De bonus CD vind ik persoonlijk niet zo bijzonder. Van de vier nummers is alleen de eerste een volwaardig nummer, de andere drie zijn verschillende akoestische gitaar stukjes in de categorie "achtergrondmuziek". Maar daar zijn ze dan weer een beetje te kort voor. Wat overigens niet betekend dat ik ze niet mooi vind!
Kortom: Weinig verrassends van Insomnium, maar wel weer een zeer solide album. Bonus is wat matigjes dus je mist naar mijn mening niks als je het gewone album koopt.