Aan het eind van de 18e eeuw werd de Engelse literatuur gruwelijk. Met schedels en doodskisten, wormen en grafstenen had de grafpoëzie de basis gelegd voor nog meer gruwelijkheid. Gotische romans met bloeddorstige personages en ontwikkelde mensen die verscheurd werden tussen goed en kwaad deden hun intrede op de planken. In het Victoriaanse tijdperk ontstonden romans als Dr. Jekyll en Mr. Hyde. Zwarte Romantiek" ging over waanzin, maar ook over de melancholische kant van somberheid. Dracula, Frankenstein, The Fall of the House of Usher, The Devil's Elixirs. De lijst kan eindeloos doorgaan.
Gothics houden van horrorliteratuur en helpen zichzelf graag aan oude werken als het gaat om het bedenken van een bijnaam voor ze sociale media, het benoemen van honden en katten of het vinden van bandnamen. In de zwarte scène staat bijvoorbeeld de band "The House of Usher". Tot de horrorliteratuur behoren ook verhalen over vampiers. Dracula, Louis en Letstat (Anne Rice) zijn bijzonder populair in de gothic-scene. Talrijke outfitdetails zijn gebaseerd op de Dracula-films en "Interview with a Vampire". Moderne vampierliteratuur zoals Twilight of "The Little Vampire" heeft ook zijn fans in de gothic scene. Visueel is daar echter minder te beleven. Geen enkele goth wil "schitteren" in het zonlicht.
