Alle recensies van Thomas J. V.
Gepost op: 12 mei 2018
't Debuut smeed zichzelf niet
De hardwerkende band Amorphis komt met hun negende debuut.
En het derde release met vocalist Tomi Joutsen. Skyforger: In als z'n pracht
Een heerlijk atmosferische, melodieuze- en ritmevolle vijftig minuut lange album
Allemaal heel mooi aan elkaar gesmeed, geflanst en afgekoeld in 't water
Waren waarschijnlijk de woordgrappen niet waard geweest, maar het is al gezegd.
Skyforger is zo'n beetje het mengelmoesje van Eclipse en Silent Waters.
Een paar gerecyclede rif ideeën van Eclipse, melodie en emotie van Silent Waters.
Maar wat interessant is is het verhaal, ze schijven over Kalevala van poëet Pekka Kainulainen:
Eclipse gaat over Kullervo en Silent Waters gaat over Lemminkäinen. Skyforger daar in tegen
gaat over Ilmarinen, maar in verschillende afleveringen en allemaal verteld in een enkele karakter.
De tracks van Skyforger zijn heerlijk gevarieerd,
"Sampo" (Santeri Kallio) begint met mooie keyboard/piano opening met een goddelijke chorus.
Dan met track 2 "Silver Bride" (Esa Holopainen) is de single van Skyforger met een songtekst wat men
meesleurt in het verhaal. Er is ook een deels-geanimeerde music video gemaakt voor Silver Bride.
Track 3 "From the Heaven of My Heart" (Santeri Kallio) heeft net zoals Sampo een mooie opening en
chorus, er is ook een officiële music video met een mix van live en backstage footage.
"Sky Is Mine" (Santeri Kallio) heeft een beetje de zelfde opening rif zoals Alone en Empty Opening. Met
fantastische verses en Marco Hietala (van Nightwish) die deels de bridge meezingt met Tomi Joutsen.
"Majestic Beast" (Esa Holopainen) is net Perkele 2.0 met distortion rifs, gutteral verses en clean chorus,
echt een beest van een track! Na een kolossaal vorige track hebben we de wat meer rustige
"My Sun" (Tomi Koivusaari) met een mooie melodieuze opening en verders lekker rustgevend.
Dan hebben we "Highest Star" en de zelfbenoemde "Skyforger" (beide door Esa Holopainen)
Highest Star heeft zijn variaties bij zichzelf er echt in zitten, en Skyforger smeed(sorry) een hele
samenvatting voor het hele verhaal.
"Course of Fate" (Santeri Kallio) een hele goeie opener een de main rif wat verdomd goed is!
En als laatst hebben wij "From Earth I Rose" (van niemand anders dan Tomi Joutsen) persoonlijk vindt ik
deze track minder op tekstwijze wat het wel heeft is een fantastische instrumentale afsluiter.
Verders heeft het nog twee bonustracks "Godlike Machine" en "Separated" (Tomi Koivusaari)
Amorphis is een band wat geen slechte nummers kunnen maken en met iedere release een stukje variatie
en experimentele muziek creëren. Stap voor stap komen ze dichter bij glorie, hun muziek is zo goed dat het
gewoon niet verveeld en je kan er gewoon niet genoeg van krijgen. Voor de amusement voor luisteraar en
passie voor de bandleden. Verders is Skyforger een aanrader, als je de vorige twee albums goed vond moet
je DEZE ook niet vergeten!
Gepost op: 28 april 2018
Stille opvolger
Silent Waters is de achtste debuut van Amorphis
en de tweede release met vocalist Tomi Joutsen.
Na de verbluffende Eclipse, is Silent Waters een wat
meer emotioneler, melodieus en interessantere debuut.
Hoewel Eclipse al bij zichzelf een tijdloze en memorialen album is,
in mijn oren valt Silent Waters onder twee delen en muzikale categorieën.
I:
Met de (straightforward) opener Weaving the Incantation,
de gestroomlijnde(sorry) A Servant, de single en selftitled Silent Waters,
de magische Towards and Against en uiteindelijk de melodieuze I of Crimson Blood.
Al deze vijf nummers zijn verdomd goed en verdiend mijn persoonlijke aandacht het meest.
Maar interessante moet nog komen, want deel 2 bevat voor mijn gevoel één-en-al ballads.
II:
Met de 6 minuut (belachelijk "goed!") lange Her Alone,
de in-het-hoofd-zittende ik-ga-het-meezingen Enigma,
de introductie verhaal voor track 10 Shaman,
de avontuurrijke The White Swan en de fantastische afsluiter Black River.
Silent Waters is een geweldige opvolger van het vorige debuut Eclipse.
Het laat een volledig andere kant zien van Amorphis,
voornamelijk wat meer emotioneel dan verbluffend.
Gepost op: 19 maart 2017
Een nieuwe Era voor Amorphis
Na de release van Am Universum in 2001 en het album Far from the Sun
in 2003 de band onderging nog een andere serie line-up veranderingen.
drummer Jan Rechberger verving Pekka Kasari, vervolgens verliet vocalist
Pasi Koskinen in 2004 en werd vervangen door Tomi Joutsen.
Eclipse is het eerste debuut release met Tomi als de nieuwe vocalist en ik
moet zeggen dat dit een grote stap is naar een unieke style van
progressieve muziek. De variatie, geluidskwaliteit, instrumentaal, zang, van
alles valt ter smaak.
Gepost op: 13 december 2016
De hele Wereld achter hun rug
De Zuid-Hollandse band Within Temptation geeft
Rock en symfonie, maar wat geven ze nu? Oeh!
Tarja Turunen is aanwezig, Dave Pirner is er ook, nice
Howard Jones blijkbaar ook en... en Xzibit? ooohh...
Het nummer "And We Run" is waarschijnlijk de
meest verwarrende track op Hydra, Xzibit komt voor
in de chorus en tweede verse en ik gaf het een paar
probeersels en ben het nu wel gewend.
Dat was eigenlijk het enige wat mij vooral een nadeel
was, maar verders is Hydra een geweldig album. Er
zijn genoeg tracks die uitstekend klinken in symfonie
en melodie.
Dat nou één track de sfeer een beetje op z'n kop zet
maakt vrij weinig uit, het draait er vooral om dat de
leden wat nieuwere dingen/sounds uitproberen.
Een aanrader!
Gepost op: 24 augustus 2016
Variatie net ter beschikking
Starkill stond eerder bekend als Ballistika en
Massakren waar ze profijt maakte van corpsepaint
en Symfonische Black Metal. Toen ze met de naam
Starkill kwamen ging de muziekstijl ook iets meer in
de richting van Melodische Death Metal en
Power Metal in de soort-van-stijl van
Children of Bodom.
Fires of Life is het eerste debuut album in de nieuwe
bandnaam, wat meer gebaseerd is in wat ze eerst
voor een muziek maakte. Een jaar daarna kwamen
ze met Virus of the Mind, een nieuwe album een
andere stijl. Vocalist/Gitaarist Parker Jameson
doet in Virus of the Mind een staaltje clean vocale bij
de meeste nummers.
In vergelijking met het vorige album is dit een best
opvallende verandering en dat wil nog niet zeggen
dat het slecht is. Parker's clean vocale past er
perfect bij, het is minder bruut en Blackish Metal
dan de vorige maar gelukkig zijn de instrumentale
voornamelijk hetzelfde.
Met de opening van Be Dead or Die weet je al
genoeg wat voor een episch gevoel je er van krijgt
bij opkomende tracks. De track Before Hope Fades
is wat mij betreft het meest interessante nummer
in de hele playlist, de eerste keer luisteren viel voor
mij niet van het "volledig" luisteren maar na een
paar keer is het best wel te doen. Ik heb er nu dan al
twee tracks op genoemd, maar de rest is aan U.
Het is vooral een aanrader voor mensen met de
waardering van clean vocale en liefhebbers van
Children of Bodom, Kalmah, Wintersun, etc.
...of voor mensen die al weten wat te verwachten.
Gepost op: 31 maart 2016
Om van te huilen, zo mooi
Maladie is een band uit Duitsland en spelen een variatie
van Black Metal en Extreme Metal. Hoewel "Maladie"
plaag betekent in het Frans, noemen de band hun
muziek "Plague Metal". Op dit album is het ook nog eens
een groep van 6 mensen.
De muziek is net een combinatie tussen Akercocke en
Ne Obliviscaris met prachtige pianostukken, geschreeuw
en gezang op één laag en keiharde rauwe instrumenten.
Zeker een aanrader!
Gepost op: 19 december 2015
[ O L D S C H O O L ' D ! ]
Ah, sweet sweet Egypt. Ik weet niet of het aan mij ligt,
maar de kwaliteit is zo oldschool dat mij Cd-rom niet
goed afspeelt op de Cd-speler. "Beter" nog gezegd, hij
doet het helemaal niet. Fijn...
Ik ben zelf met de oplossing gekomen door het kopietje
te behouden als collector's item en een full-length digital
album te downloaden. Ben ik toch op een zorgvuldige
manier met een oplossing gekomen met dit soort kleine
problemen.
Voor de rest is het een fantastisch meesterwerk uit de
Egyptische gronden. Mooi melodisch- en super rauwe
Black Metal, net iets te rauw als het aan afspelen ligt.
Ik geef het drie sterren omdat ik het zonde vind dat het
niet werkt.
Gepost op: 12 oktober 2015
Review Kabbalah
Gothic Kabbalah is een 2 CD release van de Zweedse
band Therion. Therion had altijd al een aparte tijd gehad
in de orkestrale symfonie, maar 2 CD release had ik dus
absoluut niet verwacht.
Hoewel het een dubbel-zoveel-plezier release is ben ik
er zelf nog niet echt van overtuigd of dit wel zo'n goed
idee was. Het is niet de release, maar een paar nummers
zijn niet zo heel erg catchy. Tracks zoals Three Treasure en
Son of the Staves of Time zijn prachtig terwijl
Close Up the Streams en The Falling Stone veel minder
zijn in vergelijking.
Hoewel dit mijn mening is denken velen dat ik fout zit,
dat is niet mijn probleem. Andere vinden dit een
masterpiece, ik vind dit een tegenvaller. Ik wil niet
zeggen dat dit slecht is maar vooral verwarrend.
Het heeft meer tracks die catchy zijn dan tegenvallende
tracks. Na een paar keer luisteren gaat het uiteindelijk
wennen.
Gepost op: 14 september 2015
Bloeddorstig
Dissenter is een Poolse Death Metal band. Ze stonden al
eerder bekend als Bloodlust in de jaren 1989-1995 en
speelde toen die tijd Death/Thrash Metal en releasede
één album genaamd "Hideous..." en de band ging uit
elkaar in 1995.
Een jaar later kwam de band weer bij elkaar onder de
naam Dissenter en Bloodlust & Blasphemy is het eerste
album release onder de nieuwe bandnaam. En ik moet
zeggen dat het een lekkere oldschool CD is van 31 minuten.
Zeker een aanrader voor Death Metal liefhebbers!
Gepost op: 7 september 2015
Brutaal. Metal. Slowakije.
Ah, Slowakije, de plek voor Brutaldeath en Grindcore, zalig!
Dementor is een band gestart in 1988 en begon met pure
Death Metal vers uit Slowakije. Tot op het vierde album
(Enslave the Weak) begonnen ze meer naar het brutale
variant van Death Metal.
Dementor klinkt nu veel meer op onze vol-vertrouwde
Nederlandse Death Metal bands, zoals:
God Dethroned, Sinister, Supreme Pain, etc.
In God Defamer komen veel solo's voor, wat het gelukkig
geen generische Death Metal maakt.
Een aanrader voor Death Metal liefhebbers in
de-stijl-van: Deceide, Krisiun, Morbid Angel en Sinister